Διακοπές … και από την δίαιτα

Διακοπές … και από την δίαιτα

Comment Icon0 Comments
Reading Time Icon1 min read
Spread the love

Φθινόπωρο στο μυαλό όλων μας ισούται με μια λέξη: επιστροφή. Επιστροφή στην δουλεία, στα θρανία, στις υποχρεώσεις, επιστροφή στην καθημερινότητα και για πολλούς επιστροφή στην συνηθισμένη διατροφή ή στην δίαιτα.

Ακόμα και αν δεν καταφέραμε όλοι αυτό το «περίεργο» καλοκαίρι να φύγουμε για διακοπές με την «κλασική» έννοια, σίγουρα για λίγες μέρες, ώρες, στιγμές όλοι, μικροί- μεγάλοι, έστω και για λίγο χαλαρώσαμε, “αναγκαστικά” ή μη και ξεκουραστήκαμε. Όλοι λιγότερο ή περισσότερο με κάποιον τρόπο «διασκεδάσαμε».

Το αποτέλεσμα, το ίδιο, να νιώσουμε καλά και να πάρουμε δυνάμεις για τον χειμώνα. Ο τρόπος, διαφορετικός για τον καθένα. Άλλοι μπορεί να τα κατάφεραν και να αποδράσαν σε νησιά, στο βουνό, στο χωριό ή σε εξοχικά φίλων. Για άλλους αρκούσε μια βόλτα στην φύση, ένα μπάνιο στην θάλασσα, να δουν τους αγαπημένους ή ακόμα ένας καλός ύπνος ή απλώς το να μείνουν σπίτι και να μην χρειάζεται να κάνουν τίποτα.

Μέσα όμως στον όρο «διακοπές» αλλά και σε κάθε είδους “διασκέδαση” υπάρχει και το φαγητό!

Αν διακοπές σημαίνει διακοπή από την ρουτίνα και ξεκούραση από το πρόγραμμα, τότε δυστυχώς για πολλούς διακοπές σημαίνει και διακοπή από την δίαιτα- διατροφή και την στέρηση.

Σαν παιδιά μετρούσαμε τις διακοπές με μέρες χωρίς σχολείο, μπάνια και παγωτά. Σαν ενήλικες όμως;

Ειδικά στην εποχή μας, που η εργασία είναι πολυτέλεια και οι διακοπές σε κάποιο καλοκαιρινό θέρετρο «όνειρο θερινής νυκτός» και τα προβλήματα να τρέχουν, πολύ πιθανόν επίσης σαν ενήλικές να βρίσκουμε μοναδική, φθηνή και καλή παρέα στο φαγητό και να “μετράμε” τις διακοπές με “παγωτά”!

Δυστυχώς, και στις «καλές εποχές» διακοπές για πολλούς σήμαινε και φαγητό. Και όχι απλά φαγητό. Πολύ φαγητό. Για διασκέδαση, για χαλάρωση, για ξεκούραση, για παρηγοριά, για εξερεύνηση, για απελευθέρωση, για κοινωνική επαφή, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που εξατομικεύονται προσωπικά.

Σίγουρα στις διακοπές επιβάλλεται να φάμε κάτι παραπάνω. Να χαρούμε ένα δροσερό ποτήρι νερό με υποβρύχιο μετά τον μεσημεριανό ύπνο, τα γεμιστά της γιαγιάς ή να δοκιμάσουμε την σπεσιαλιτέ του τόπου, έναν καφέ με αγαπημένα πρόσωπα, να φάμε μια ζουμερή φέτα καρπούζι, ένα ψητό καλαμπόκι, ένα χωνάκι παγωτό, ό,τι σημαίνει για τον καθένα καλοκαιρινό φαγητό. Να παίξουμε με το φαγητό και να γίνουμε παιδιά. Το πρόβλημα δεν είναι η τροφή. Το πρόβλημα είναι όταν η διασκέδαση, τόσο στην μια ή δυο εβδομάδες διακοπών, αλλά και όλο τον υπόλοιπο χρόνο, μένει εκεί, μόνο στο φαγητό.

Και οι εικόνες και οι αναμνήσεις άφθονες! Πρωινός μπουφές στο ξενοδοχείο ή μπουγάτσα, τυρόπιτα και σοκολατούχο, (ενώ στο σπίτι με το ζόρι δημητριακά με γάλα), γρανίτες και λουκουμάς στην παραλία, μεσημεριανό στο σπίτι της γιαγιάς, μαμάς, θείας με 3-4 διαφορετικά φαγητά, που πρέπει να φάμε από όλα ή στην ταβέρνα, με παραγγελία όλο τον κατάλογο και φυσικά επιδόρπιο, απογευματινός καφές και ξανά γλυκό, καλαμπόκι και παγωτά και το βράδυ κάτι πιο «ελαφρύ», σουβλάκια, κρέπα, πίτσα ή επαναληπτικός γύρος στην ταβέρνα. Και φυσικά άφθονα ποτά, μπίρες, κρασί για τους «μεγάλους» και αναψυκτικά, χυμοί νέκταρ για τα παιδιά. Γιατί είμαστε διακοπές, κολυμπάμε πολύ και γιατί δεν πειράζει. Και η ίδια εικόνα μπορεί να επαναλαμβάνεται σε γιορτές, αργίες ή κάθε σαββατοκύριακο στην καθιερωμένη έξοδο για φαγητό ή επίσκεψη στους γονείς. Άραγε το σώμα μας έχει άλλες ανάγκες στις διακοπές ή το σαββατοκύριακο;

Σίγουρα για ένα άτομο με διατροφική διαταραχή αυτές οι εικόνες είναι γνωστές και γυρίζουν συνέχεια στο μυαλό του αποτελώντας πραγματικό εφιάλτη, εμπόδιο στην θεραπεία, ακόμα και
αφορμή για κρίση πανικού, κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση ή πυροδότηση υποτροπής.

Πόσο άδικο έχει όμως, ένα άτομο, που παλεύει με ανορεξία, να νιώθει δύσκολο να εναρμονιστεί με ένα τέτοιο πρόγραμμα, να μην θέλει να πάει διακοπές, αλλά και να θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει καλά και να τρώει «όπως οι άλλοι»; Πόσο δύσκολο είναι για έναν βουλιμικό ασθενή να μην ακολουθήσει την παρέα στις «τρεις μπάλες παγωτό με βάφλα» και μετά πλημμυρισμένος από τύψεις να μην κάνει εμετό ή γυμναστική κρυφά μέχρι εξουθένωσης; Πόσο δύσκολο είναι σε έναν υπέρβαρο, που θέλει να προσέξει την διατροφή του και να φάει έτσι ώστε να θρέψει το σώμα του, δοκιμάζοντας παράλληλα άλλες γεύσεις ή το φαγητό της μαμάς γιαγιάς θείας κλπ χωρίς να πρέπει να τα φάει όλα και να ενδώσει σε ό,τι του έχουν μαγειρέψει με αγάπη, σε ό,τι δει λιγουρευτεί, μυρίσει, ζηλέψει μέχρι να χορτάσει, όχι ψυχικά, αλλά μέχρι να γεμίσει η κοιλιά του. Και όλα αυτά επειδή είναι σε διακοπές ή επειδή δεν πήγε διακοπές, επειδή είναι Σαββατόβραδο, γιορτή, επειδή δεν δουλεύει ή επειδή έτσι «πρέπει», «έτσι κάνουν όλοι». Πόσο δύσκολο είναι να σταματήσει κανείς στα ένα με δυο ποτά ή μπύρες, όταν η παρέα επιβάλει να τελειώσει τα “αποθέματα”;
Πόσο βοηθητικό θα ήταν για όλους αυτούς αν διακοπές και διασκέδαση δεν ήταν μόνο το το φαγητό, αλλά και άλλα πράγματα, όπως βόλτες, μπάνια, εξερευνήσεις, περίπατοι, μουσεία, ψάρεμα, επιτραπέζια, μεσημεριανή σιέστα και καλός ύπνος, σπορ, βιβλία, ζωγραφική, φωτογραφία, χορός μέχρι τελικής πτώσεως, παιχνίδι με τα παιδιά, ρακέτες, μπάλα, κρυφτό κυνηγητό , ταινίες που χάσαμε τον χειμώνα σε θερινό σινεμά χωρίς να σκεφτόμαστε μόνο το ποπ κορν, το να παρατηρείς τα αστέρια μέχρι το πρωί, να ακούς τα τζιτζίκια, να είσαι όλη μέρα με μαγιό χωρίς παπούτσια στην παραλία, να είσαι μαζί με φίλους και την οικογένεια, να κάνεις μια όμορφη συζήτηση, μια αγκαλιά, να πεις μια καλή κουβέντα, να αφεθείς σε μια εξομολόγηση, να παραδεχθείς και να εκφράσεις πως νιώθεις χωρίς φαγητό. Εξάλλου, στην εποχή μας τα περισσότερα από τα φαγητά, εδέσματα ή ποτά που «πρέπει να φάμε ή να πιούμε» στις διακοπές, στις εξόδους και στις γιορτές κλπ, από όποια περιοχή και αν προέρχονται, όποτε και αν «φτιάχνονται», μπορούμε να τα βρούμε, όλο το χρόνο και να τα ενσωματώσουμε σωστά στην διατροφή μας, κάνοντας την καθημερινότητα καλύτερη. Για όσα δεν μπορούμε τότε ίσως αξίζει και να απολαύουμε. Πως και πόσο; Αρκεί να διερωτηθούμε αν μπορεί κανείς να χορτάσει με κάτι που δεν έχει ανάγκη; Ή αντίστροφα, πόσο χρειάζεται για να χορτάσει κάποιος με κάτι, που δεν χρειάζεται πραγματικά ;

Αλλά τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας; Να μένουν μόνο στην κατανάλωση τροφής για ευχαρίστηση και να εξαρτούνται από αυτή. Να νιώθουν ότι χρειάζονται πράγματα που δεν τους είναι απαραίτητα. Να μας ακολουθούν στα λάθη μας και να γεμίζουν λάθος εικόνες και αναμνήσεις.

Ίσως για όλα αυτά φταίει ότι μεγαλώσαμε λάθος ή πληροφορηθήκαμε λάθος ή έχουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση και παρασυρόμαστε. Είναι όλα αυτά αποτέλεσμα λάθους διατροφικής παιδείας ή κατοχικού συνδρόμου; Είναι λάθος αντίληψη της διασκέδασης ή τρόπου εκτόνωσης ή έκφρασης αγάπης, φροντίδας και προσοχής ; Είναι λάθος εικόνες και αναμνήσεις, ή όλα αυτά μαζί;

Όταν τα οικονομικά δυσκολεύουν και δεν μπορούν να αντέξουν μια «καλή παραγγελία», τότε αυτομάτως αυτό οδηγεί σε κατάθλιψη και σημαίνει ότι δεν θα «διασκεδάσουμε» και ίσως να ακυρώνει κάθε «έξοδο» ή «διασκέδαση». Ακόμα χειρότερα γίνονται τα πράγματα όταν κάποια ασθένεια μας χτυπήσει την πόρτα και τότε όχι μόνο δεν ισχύει το μέτρο, αλλά υπάρχει αυστηρή απαγόρευση και αν το άτομο δεν εκπαιδευθεί σωστά οδηγείται ακόμα και σε κοινωνικό αποκλεισμό.

Ένα είναι σίγουρο: το φαγητό πρέπει να είναι απόλαυση, αλλά όχι η μόνη. Είναι ένα «μέσο» και όχι το μόνο ή ο «στόχος» για να περάσουμε καλά. Η φράση «δεν πειράζει, διακοπές είμαστε, ας φάμε παραπάνω», σίγουρα θα οδηγήσει σε λίγα ή περισσότερα παραπάνω κιλά και η επιστροφή στην πραγματικότητα με μια δίαιτα θα δυσκολέψει την προσαρμογή και θα μας κάνει να αναμένουμε με ανυπομονησία τις επόμενες διακοπές, γιορτές, εξόδους για φαγητό. Μπορούμε να δοκιμάσουμε τα πάντα, αλλά δεν μπορούμε να τα φάμε όλα!

Να όμως η ευκαιρία! Αν σκεφτόμαστε έτσι, ας αποτελέσει η νέα σχολική χρόνια μια καλή αφορμή για να ξαναμπούμε στα “διατροφικά θρανία”, να ξαναμάθουμε γιατί, τι, ποσό και πότε πρέπει να τρώμε και να μάθουμε να απολαμβάνουμε κάθε πτυχή της ζωής μας και όχι μόνο το φαγητό.

Συντάκτης Άρθρου

Share this article

Related Posts