0 Comments
Επίσημα το Καλοκαίρι έκανε την εμφάνισή του. Τα ημερολόγια έχουν ανοίξει, οι άδειες προγραμματίζονται και οι πιο πολλοί έχουν ήδη κάνει τις κρατήσεις για τις διαμονές. Η επιχείρηση “Διακοπές 2019” είναι ένα βήμα πριν περάσει από το στάδιο του σχεδιασμού, στην υλοποίησή της.
Για μερικούς όλη αυτή η προετοιμασία κορυφώνει το κρυφό τους άγχος. Πως βγαίνουμε στην παραλία; Τι φοράμε τώρα; Πως θα παρουσιαστώ στους άλλους; Αν μάλιστα προσθέσουμε και τα αθώα (;) ή καλοπροαίρετα (;) σχόλια μερικών για τα 1-2 παραπανίσια κιλά, τότε η πορεία προς τις διακοπές γίνεται μαρτυρική. Κάπως έτσι μερικοί παίρνουν την απόφαση να μην πάνε στην παραλία.
Αξίζει όμως κάποιος να μπει σε αυτή τη διαδικασία; Πραγματικά έχει νόημα κάποιος να υποκύψει σε αυτό το ιδιότυπο ρατσισμό;
Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι η έμμεση συσχέτιση και καλλιέργεια της αντίληψης ότι στη παραλία μπορείς να βγεις μόνο αν είσαι “φέτες” ή “κορμάρα”. Ότι το σώμα που έχει κάποια κιλά ή δεν είναι σύμφωνο με τα πρότυπα (που θέτουν άραγε ποιοι;) ομορφιάς δεν μπορείς να παρουσιαστείς στη παραλία.
Αρκετοί κάνουν το λάθος να αποδεχτούν αυτό το ρόλο και να επιλέξουν την απομόνωση που όμως δεν δεν είναι λύση. Και ούτε είναι καλή δικαιολογία το να μην πάμε στην παραλία γιατί έχουμε βάλει κάποια κιλά. Όχι γιατί το καλοκαίρι είναι μία φορά και οι μέρες των διακοπών είναι λίγες αλλά γιατί αυτή η αποδοχή των ρόλων και η υποταγή στα πρότυπα κάποιων δεν είναι απαραίτητα και αποδοχή του ορθού.
Υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για το ποιόν θεωρούμε υπέρβαρο, παχύσαρκο ή λιποβαρή. Υπάρχουν όμως και υποκειμενικά κριτήρια ποιος μπορεί να αισθάνεται χαρούμενος και ευτυχισμένος με τις επιλογές του. Ποιος μπορεί να αισθάνεται δυνατός να κάνει βήματα παραπέρα και να βελτιώσει τον εαυτό του. Ποιος έχει τη δυνατότητα μέσα από καθημερινά μικρά βήματα να αλλάξει την διατροφή του και να μάθει να ζει αρμονικά με αυτήν αποδεχόμενος τις ατέλειές του, κατανοώντας τς αδυναμίες του αλλά γνωρίζοντας το τρόπο να τις διορθώσει.
Ας μην υποταχθούμε στα αισθητικά πρότυπα που θέτουν κάποιοι και ας μην εγκλωβιστούμε στα πρέπει τρίτων. Η εικόνα του σώματος είναι μια φωτογραφία στιγμής και ο χρόνος που κυλάει αφήνει τα σημάδια πάνω της. Οι αναμνήσεις από τις στιγμές που ζούμε με άλλους, μας ακολουθούν μια ζωή.
Δεν αξίζει να τις στερηθούμε.
