0 Comments
Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες καταναλώνουν κατά μέσο όρο περισσότερα λαχανικά από τους Ευρωπαίους.
Όπως είναι επίσης και αποδεδειγμένο το καταναλώνουμε πιο πολλά λαχανικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Αυτό όμως που παραμένει σταθερό είναι η δυσκολία αποδοχής και κατανάλωσης τους ειδικά σαν σαλάτα από τις νεαρότερες ηλικίες, τα παιδιά και τους εφήβους. Και είναι ένα πρόβλημα που προκύπτει από πολλά και διαφορετικά αίτια.
Συνήθως τα παιδιά δεν έχουν εξοικειωθεί με την κατανάλωση λαχανικών. Και συχνά η άρνησή τους καταλήγεις σε μία εύκολη εναλλακτική λύση. Το αποτέλεσμα οι σαλάτες και οι διαφορετικές γεύσεις των λαχανικών να είναι άγνωστες στα παιδιά αλλά και στο τραπέζι να απουσιάζει η σαλάτα ή να έχει μια μικρή συμβολική παρουσία.
Υπάρχει μια στρατηγική που μπορεί αν βοηθήσει τους γονείς να μάθουν τα παιδιά να τρώνε τη σαλάτα και να μην την αντιμετωπίζουν σαν κάτι ξένο.
Κανόνας Πρώτος
Αρχικά σαν δεδομένο πρέπει να παρουσιαστεί το γεγονός ότι ο χρόνος στο τραπέζι για φαγητό είναι δεδομένος όπως και δεδομένη είναι η παρουσία σε αυτό. Δεν νοείται φαγητό εκτός κουζίνας, δεν υπάρχει σερβίτσιο εκτός αυτής, δεν καταναλώνεται φαγητό μπροστά από οθόνη και όλοι (όσοι είναι στο σπίτι) βρίσκονται στο τραπέζι για να φάνε μαζί.
Κανόνας Δεύτερος
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι κανένας δεν σηκώνεται από το τραπέζι αν δεν τελειώσει το φαγητό. Για κανένα λόγο. Είτε για να βάλει κάτι παραπάνω ή να πάει να φάει κάπου αλλού ή να κάνει κάποια δουλειά. Στην ανάγκη (και δεν είναι καθόλου κακή ιδέα) αφήνουμε και τα τηλέφωνα κάπου σε απόσταση ακόμα και να χτυπάνε. Κανένας δεν είναι όρθιος κάνοντας δουλειές (γονείς) κανένας δεν χαζεύει σε κινητό, tablet, τηλεόραση (παιδιά).
Κανόνας Τρίτος
Το τρίτο δεδομένο είναι ότι πρώτα έρχεται η σαλάτα (σε διαφορετικές μορφές και συνθέσεις) και μετά το φαγητό. Ίσως στην αρχή χρειαστεί να πείτε κάποιο μικρό αθώο ψέμα, το φαγητό θέλει ακόμα λίγο ή ότι είναι πολύ ζεστό για να σερβιριστεί. Αυτή μικρή χρονική απόσταση, αφήνει στο τραπέζι πρωταγωνιστή τη σαλάτα. Χωρίς άλλη τροφή και με δεδομένο ότι μόνο αυτό θα είναι το πιο προσβάσιμο φαγητό για αρκετή ώρα. Φυσικά το πόσο θα πάρει μέχρι να σερβιριστεί το κύριο πιάτο μπορούν να το εκτιμήσουν οι γονείς.
Αναμενόμενο είναι να υπάρξει κάποια αντίδραση αλλά συνήθως και εφόσον τηρηθούν οι δύο πρώτες προϋποθέσεις κάποιος θα μείνει νηστικός και πεινασμένος απέναντι σε ένα πιάτο με λαχανικά, το οποίο θα είναι και η μοναδική του ελπίδα για να χορτάσει την πείνα του. Και κάπου εκεί, με το ζωντανό παράδειγμα των γονιών ή και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, θα υπάρξει (συνήθως) μια υποχώρηση.
Προσοχή όμως. Όπως πολλές φορές υπάρχει παλινδρόμηση στην κατανάλωση τροφών σε διαφορετικά στάδια ηλικίας, έτσι και εδώ θα υπάρξει πισωγύρισμα αν χαλαρώσουν οι κανόνες του φαγητού.
Να θυμάστε επίσης ότι κάθε πόλεμος έχει πολλές μικρές μάχες, με νίκες και με ήττες. Όπλα υπάρχουν πολλά και διαφορετικά. Δοκιμάστε το παιγνίδι των κανόνων στα παιδιά σας. Σίγουρα θα αποτελέσει μια καλή βάση για να διορθωθούν πολλά και διαφορετικά διατροφικά προβλήματα και όχι μόνο των λαχανικών.
