Τσικνοπέμπτη. Μέρα είναι και θα περάσει.

Και να που φτάσαμε στη Τσικνοπέμπτη. Τη μέρα που οι ψησταριές παίρνουν φωτιά, τα κάρβουνα πυρώνουν και η τσίκνα καλύπτει κάθε άρωμα γύρω μας.

Η αλήθεια είναι ότι κάπου έχει χαθεί το νόημα της μέρας μιας και η κατανάλωση του κρέατος δεν λείπει από το διαιτολόγιό μας αλλά και η γιορταστική διάθεση έχει δώσει τη θέση της σε ένα ψυχαναγκασμό του “πρέπει”. Ψύχραιμα και αντικειμενικά ένας μέσος διαιτόμενος δεν θα αντιμετωπίσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.

5 βήματα

Αν φάει κανονικά τα γεύματα του μέχρι το κύριο γεύμα, δεν αμελήσει τα φρούτα του, ξεκινήσει το φαγητό με σαλάτα, περιορίσει (όσο μπορεί) τη κατανάλωση κρέατος με ορατό λίπος και αποφύγει τα περιττά περιφερειακά (τουλάχιστον την υπερβολή τους) όλα θα κυλήσουν κανονικά σαν μια περίπου συνηθισμένη μέρα.

Φυσικά το μέγεθος του φαγητού, το πόσο αλκοόλ θα καταναλώσει αλλά και η ποσότητα του αλατιού που κάποιος προσθέτει μετράνε. Αλλά αυτά εύκολα μπορεί να τα διαχειριστεί κανείς.

Το πρόβλημα

Το πρόβλημα έχει να κάνει με τις ενοχές και το συσσωρευμένο άγχος. Κυριολεκτικά πολλοί θεωρούν ότι τα όποια διατροφικά λάθη μπορούν να σηματοδοτούν και το τέλος της προσπάθειας. Όμως για να φτάσει κάποιος σε ένα σημείο με περισσότερο σωματικό βάρος από αυτό που πρέπει, έχουν συμβεί αρκετά διατροφικά λάθη και σε βάθος χρόνου.

Η προσπάθεια ανατροπής και διόρθωσης δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Το αντίθετο, έχει πολλά δύσκολα σημεία είναι γεμάτη πειρασμούς και κοινωνικές συνευρέσεις με φαγητό. Στην πραγματικότητα κάθε μας κοινωνική εκδήλωση (χαρά ή θλίψη, γιορτή ή κοινωνικό γεγονός) έχει το φαγητό σαν συστατικό της.

Η λύση

Έτσι και η σημερινή μέρα. Όσο στραβά και να πάει, όσα λάθη και υπερβολές να γίνουν, πάλι αύριο θα είναι μία νέα μέρα. Είτε έτσι είτε αλλιώς η προσπάθεια θα συνεχιστεί. Έχοντας ξεπεράσει με επιτυχία τον “σκόπελο” είτε έχοντας αποκτήσει την εμπειρία από τις λάθος επιλογές.

Δεν το βάζουμε κάτω. Συνεχίζουμε μέχρι το τελικό στόχο.

Συντάκτης Άρθρου