Μοσχοκάρυδο το παραισθησιογόνο

Το μοσχοκάρυδο που έχουμε συνδυάσει με τη μπεσαμέλ, τα σουτζουκάκια, και άλλα αγαπημένα μας φαγητά, έχει ιστορικό υπόβαθρο που μας καταπλήσσει.

Προέλευση

Το μοσχοκάρυδο είναι ένα μπαχαρικό που προέρχεται από μια σειρά δέντρων του γένους Myristica. Το πιο εμπορικό είδος είναι η Μυριστική η ευώδης (Myristica fragrans Houtt): ένα δέντρο αειθαλές, ιθαγενές της Ινδονησίας από το οποίο παίρνουν το μοσχοκάρυδο και το μασίς (παράσιτο κόκκινου χρώματος πάνω στην φλούδα του μοσχοκάρυδου).

Περιγραφή

Ο κορμός και τα φύλλα του δέντρου μοιάζουν με την καρυδιά. Βγάζει ένα καρύδι που μυρίζει όμορφα όπως ο μόσχος. Το καρύδι είναι κρυμμένο μέσα σε ένα καρπό που θυμίζει μικρό ροδάκινο. Όταν ο καρπός ωριμάσει, ανοίγει και αφήνει να φανεί η κόκκινη σάρκα που περιβάλλει έναν γυμνό σπόρο, το μοσχοκάρυδο.

Υπάρχουν περί τις 80 ποικιλίες του μπαχαρικού, μα το «θηλυκό» μοσχοκάρυδο θεωρείται το καλύτερο. Καλής ποιότητας θεωρούνται τα μικρά, στρογγυλά και βαριά μοσχοκάρυδα τα οποία περιέχουν περισσότερο πτητικό έλαιο.

Δυο λόγια για την ιστορία

Το 1512 απαντάται για πρώτη φορά στην Ευρώπη από Πορτογάλους ναυτικούς που το προμηθεύτηκαν από τα νησιά Μπάντα. Τότε, απέκτησε φήμη πανάκειας και το έτρωγαν πολύ ως τονωτικό. Στην λαϊκή ιατρική χρησιμοποίησαν το εξωτερικό περίβλημα του μοσχοκάρυδου για να κάνουν αλοιφή για τους ρευματισμούς. Χρησιμοποιήθηκε εσφαλμένα για να προκαλέσει αποβολές και θεωρήθηκε ότι θεράπευε την πανώλη. Στην Αγιουβέρδα χρησιμοποιήθηκε μαζί με το μασίς για την θεραπεία καρδιακών νόσων, για την πρόωρη εκσπερμάτωση και την ακράτεια.

Οι Κινέζοι το παίρνουν για τα στομαχικά προβλήματα και να ρυθμίσουν την ροή του Κι (ενέργεια).

Συστατικά

Οι δραστικές ουσίες που περιέχει το μπαχαρικό είναι 40% λιπίδια (βούτυρο μοσχοκάρυδου) και 10% ένα αιθέριο έλαιο που περιέχει αλκοόλες, σαφρόλη και ένα τοξικό βενζολικό παράγωγο, την μυριστικίνη.

Ο καρπός αποτελείται από νερό (14,3%), πρωτεΐνη (7,5%), υδατάνθρακες (28,5%) και φυτικές ίνες (11,6%).

Η σάρκα του καρπού είναι πλουσιότερη σε αιθέριο έλαιο, αλλά φτωχή σε βούτυρο. Περιέχει άμυλο, πεντοζάνες, φουρφουράλη, πηκτίνη, λιγνίνη, στεαρίνη, άμυλο και γόμα. Αποτελεί καλή πηγή μετάλλων όπως χαλκός, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, σίδηρος, ψευδάργυρος και μαγνήσιο. Περιέχει ακόμη, βιταμίνη C, φυλλικό οξύ, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, βιταμίνη Α, β-καροτένιο και κρυπτοξανθίνη.

Μαγειρική

Η χρήση του μπαχαρικού στην κουζίνα είναι εκτεταμένη. Η γεύση του είναι πικάντικη και όταν είναι φρεσκοτριμμένο είναι πολύ δυνατό.  Χρησιμοποιείται συνήθως σαν σκόνη, για να καρυκεύσει διάφορα φαγητά όπως κρεμμώδεις σούπες, μπεσαμέλ, πουρέ, ομελέτες, φαγητά που περιέχουν σπανάκι, κουνουπίδι, σαλιγκάρια, διάφορα γλυκά όπως τάρτες φρούτων αλλά και το διάσημο ποτό των Χριστουγέννων (egg nog).

Παραισθησιογόνες ιδιότητες

Η μυριστικίνη βρίσκεται φυσικά στα αιθέρια έλαια ορισμένων φυτών όπως ο μαϊντανός, ο άνηθος και το μοσχοκάρυδο.

Στο ανθρώπινο σώμα, η διάσπαση της μυριστικίνης παράγει μια ένωση που επηρεάζει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, ενισχύοντας τη νορεπινεφρίνη του νευροδιαβιβαστή.

Αυτή η επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα είναι που τελικά οδηγεί σε παρενέργειες.

Η έρευνα σχετικά με την τοξίκωση από μοσχοκάρυδο είναι αραιή. Υπάρχουν όμως μερικές μελέτες και αναφορές σχετικά με κάποιες επικίνδυνες παρενέργειες έπειτα από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας.

Οι πλέον συνηθισμένες αναφορές στην δεκαετή ανασκόπηση είναι:

• Ψευδαισθήσεις
• Υπνηλία
• Ζάλη
• Ξηροστομία
• Σύγχυση
• Κατάσχεση (σε δυο περιπτώσεις)

Μερικές ακόμη αξιοσημείωτες παρενέργειες ήταν η αναπνευστική, καρδιαγγειακή και η γαστρική δυσφορία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι τοξικές δόσεις μυριστικίνης έχουν προκαλέσει ανεπάρκεια οργάνων. Σε άλλες περιπτώσεις, η υπερδοσολογία με μοσχοκάρυδο έχει συνδεθεί ακόμα και με θάνατο δρώντας συνεργατικά με άλλα φάρμακα.

Μικρές ποσότητες μοσχοκάρυδου, από ¼ μέχρι ½ κ.τ.γλ. ανά συνταγή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια στο μαγείρεμα.

Πηγές

• Barceloux DG. (2008). Ιατρική τοξικολογία φυσικών ουσιών: Τρόφιμα, μύκητες, φαρμακευτικά βότανα, φυτά και δηλητηριώδη ζώα. DOI:
  1002 / 9780470330319.ch9
• Dawidowicz AL, et αϊ. (2013). Απλός και γρήγορος προσδιορισμός της μυριστίνης στον ανθρώπινο ορό. DOI:
  1007 / s11419-012-0151-8

• Οι Demetriades Α, et αϊ. (2005). Χαμηλό κόστος, υψηλός κίνδυνος: Τυχαία δηλητηρίαση με μοσχοκάρυδο. DOI:
  10.1136 / emj.2002.004168
• Μέθοδοι παράδοσης φαρμάκων. (nd).
  genetics.utah.edu/content/addiction/delivery/

• Ehrenpreis JE, et αϊ. (2014). Δηλητηριάσεις από οστρακοειδή: Μια αναδρομική ανασκόπηση της δεκαετίας εμπειρίας από το κέντρο δηλητηριάσεων του Ιλλινόις, 2001-2011. DOI:
  1007 / s13181-013-0379-7
• Lewis WH, et αϊ. (2003). Ιατρική βοτανική: Φυτά που επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία.
  google.com/books?isbn=0471628824
• Μυριστικίνη. (nd).
  ncbi.nlm.nih.gov/compound/Myristicin
• Roeters van Lennep JE, et αϊ. (2015). Μη σκόπιμη αυτοεντοξίνωση με μοσχοκάρυδο.
  nl/getpdf.php?id=1536

Συντάκτης Άρθρου