0 Comments
Το αγαπημένο μας κρασί στο μικροσκόπιο.
Το αμπέλι είναι ένα απείθαρχο αναρριχητικό τροπικό φυτό, του οποίου τα ίχνη βρέθηκαν στη Μέση Ανατολή, σε απολιθώματα, που χρονολογούνται στην αρχή της τριτογενούς περιόδου. Το πιο πιθανό είναι ότι το κρασί γεννηθηκε στην Εγγύς Ανατολή, από τα πειράματα και τις τεχνικές που πέρασαν από γενιά σε γενιά, 5000 ή 6000 π.χ.. Το κρασί έφτασε σιγά- σιγά στη Δύση και τη Μεσόγειο. Στην εποχή του Ομήρου, η κατανάλωση του κρασιού ήταν κάτι το συνηθισμένο. Εμφανίζεται άλλωστε στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Με την εξάπλωση των Ελλήνων , το αμπέλι συνέχισε την πορεία του προς τη Σικελιά και την Καμπανία. Η εξάπλωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έκανε μακρύτερο το ταξίδι του αμπε-λιού. Το κρασί πέρασε στους χριστοιανούς στις αρχές του Μεσαίωνα.
Το κρασί ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη κουλτούρα των λαών.
Η παρουσία του είναι αισθητή όχι μόνο στο τραπέζι κατά την καθημερινότητα αλλά και στις γιορτές, ακόμη και στις θρησκευτικές τελετές. Η κατά κεφαλήν κατανάλωση στη χώρα μας κυμαίνεται τα τελευταία χρόνια στα 28 λίτρα το χρόνο. Η κατανάλωση δεν είναι σταθερή αλλά τα τελευταία χρόνια έχει ανοδίκη πορεία.
Το κρασί δεν καταναλώνεται μόνο σαν ποτό αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθει και στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική.
Χαρακτηριστικά του κρασιού
Η θερμιδική αξία ενός κρασιού που έχει 12.2% αιθυλικής αλκοόλης ανέρχεται σε 85kcal ανά 100ml. Tο κρασί (και ιδιαίτερα το κόκκινο) είναι αναπόσπαστο στοχείο της Μεσογειακής Διατροφής και χάρη στις ουσίες, που περιέχει, επιδρά στην εύρυθμη λειτουργία των συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού.
Οι ουσίες αυτές έχουν αντιοξειδωτική δράση και βοηθούν στην καλή λειτουργία της καρδιάς και του κυκλοφορικού συστήματος
Το κόκκινο κρασί περιέχει 5 διαφορετικές ουσίες με αντιοξειδωτική δράση οι οποίες βρίσκονται και στα φρούτα, τα λαχανικά και το τσάι.
Οι ουσίες αυτές ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια των πολυφαινολών. Οι πολυφαινόλες φέρονται να είναι ικανές να καταστείλουν τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του καρκίνου του προστάτη και ακόμη να προκαλούν στα καρκινικά αυτά κύτταρα το μηχανισμό της απόπτωσης. Το φαινόμενο της απόπτωσης είναι η φυσική οδός που ακολουθούν όλα τα κανονικά κύτταρα που τα οδηγεί στο θάνατο. Τα σημαντικά αυτά ευρήματα προήλθαν από εργαστήριο της Μαδρίτης. Οι ερευνητές έβαλαν κάτω από συνθήκες εργαστηρίου, κύτταρα καρκίνου του προστάτη να αναπτυχθούν μαζί με κάθε μια από τις 5 διαφορετικές πολυφαινόλες. Οι ουσίες αυτές στο εργαστήριο, κατέστελλαν τον καρκίνο του προστάτη και προκαλούσαν την απόπτωση.
Επιπρόσθετα, το κόκκινο κρασί φαίνεται να συμβάλλει στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει λόγω της ύπαρξης μιας αντιοξειδωτικής ουσίας της ρεσβερατρόλης. Αυτή η ουσία μπορεί να προσφέρει προστασία στους νευρώνες και να προφυλάσσει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ευρήματα Ελβετών ερευνητών έδειξαν ότι η ρεσβερατρόλη βοηθά τα κύτταρα να επιβιώσουν από το οξειδωτικό στρες, στρες το οποίο υφίστανται τα νευρικά κύτταρα σε συνθήκες κατά τις οποίες εμφανίζεται η νόσος του Αλτσχαίμερ. Η ρεσβερατρόλη συμβάλλει στην αύξηση της δράσης της γλουταθειόνης μέσα στα κύτταρα. Η γλουταθειόνη είναι πρωτεΐνη που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξουδετέρωση των επικίνδυνων οξειδωτικών ουσιών. Βέβαια, η κατανάλωση του κρασιού θα πρέπει να είναι μέτρια, δηλαδή 1-2 ποτήρια κρασί ημερησίως, για να έχει το κρασί προστατευτική δράση για τον εγκέφαλο. Αυξημένη κατανάλωση οίνου μπορεί να ασκεί τοξική δράση στα νευρικά κύτταρα, λόγω της περιεκτικότητας του σε αλκοόλη.
Επίλογος
Το κρασί είναι ιδιαίτερα αγαπητό και δημοφιλές για την ευχάριστη γεύση που αφήνει στον ουρανίσκο μας και την ευφορία που δημιουργείται μετά την πόση του. Εκτός όμως από αγαπητό είναι και ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία μας, αφού βοηθά στην πρόληψη καρδιαγγειακών και νευρολογικών παθήσεων καθώς επίσης και ορισμένων μορφών καρκίνου. Σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τη Μεσογειακή Διατροφή, 1-2 ποτήρια κόκκινου κρασιού την ημέρα είναι αρκετά. Αυξημένη κατανάλωση κρασιού εξαιτίας της περιεχόμενης αλκοόλης μπορεί να έχει τοξική δράση σε ορισμένους ιστούς και επίσης οδηγεί σε αύξηση της ημερήσιας ενεργειακής πρόσληψης με επακόλουθο την αύξηση του σωματικού βάρους. Επομένως, παν μέτρον άριστον.
