Η παιδική ηλικία και αργότερα το πέρασμα στην εφηβεία, συνοδεύονται από συγκεκριμένες διατροφικές απαιτήσεις και συγκεκριμένες από ειδικές απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά.
Κάθε έφηβος ανάλογα με τη φυσική του δραστηριότητα αλλά και τη διάπλαση του σώματος του, έχει ανάγκη από μία διατροφή πλούσια σε σίδηρο, ασβέστιο και βιταμίνες, ώστε να καλύπτει τις απαιτήσεις της καθημερινότητας του (διάβασμα, άσκηση, ανάπτυξη σκελετού, λειτουργία ορμονών)
Ωστόσο, οι διατροφικές συνήθειες στην εφηβεία μπορούν να καθορίσουν την εμφάνιση ασθενειών στα επόμενα χρόνια. Σε αυτή την περίοδο της ζωής, υπάρχει κίνδυνος έλλειψης πολλών θρεπτικών συστατικών, ένα από τα οποία είναι και ο σίδηρος. Μεταξύ των εφήβων, η αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες που σχετίζονται με διατροφικές ελλείψεις, καθώς οι περισσότεροι έφηβοι ακολουθούν εξαντλητικές δίαιτες η κάνουν υπεργυμανστική. Παλιότερα το μεγαλύτερο ποσοστό εφήβων με αναιμία, το κατείχαν κορίτσια, αλλά τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερα αγόρια, αποκτούν σιδηροπενική αναιμία λόγω της ελλιπούς διατροφής.
Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην αναιμία, λόγω του αυξημένου όγκου αίματος και της αυξημένης μυϊκής μάζας τους κατά την ανάπτυξη. Αυτά αυξάνουν την ανάγκη για σίδηρο, ώστε να δημιουργηθεί αιμοσφαιρίνη, η ερυθρά χρωστική του αίματος που μεταφέρει οξυγόνο και η σχετική μυοσφαιρίνη στους μυς.
Άλλοι παράγοντες που συνεισφέρουν στις αυξημένες ανάγκες για σίδηρο είναι η αύξηση του σωματικού βάρους και η έναρξη της έμμηνου ρύσης στα κορίτσια (εξαιτίας της απώλειας αίματος).
Ωστόσο, η φτωχή διατροφή λόγω των διατροφικών συνηθειών των μικρών παιδιών, που αγαπούν το fast food, τα ροφήματα πλούσια σε ζάχαρη και τα σνακ έχει σαν αποτέλεσμα να μην λαμβάνουν την απαραίτητη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα σιδήρου και να οδηγούνται σε αναιμία.
Υπολογίζεται ότι το 75% των έφηβων κοριτσιών δεν καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες τους σε σίδηρο, σε σύγκριση με το 17% των έφηβων αγοριών.
Ποια είναι τα συμπτώματα έλλειψης σιδήρου
- αίσθημα κόπωσης
- αίσθημα αδυναμίας
- τάσεις λιποθυμίας,
- να λαχανιάζει εύκολα
- δύσπνοια,
- μειωμένη σωματική ανάπτυξη,
- ευαισθησία στις λοιμώξεις,
- ωχρό δέρμα
- κακή διάθεση
- απώλεια μαλλιών.
- Δυσκολία στη συγκέντρωση
Πρόληψη εμφάνισης σιδηροπενικής αναιμίας
Η πρόληψη της σιδηροπενίας επιτυγχάνεται μέσω ενός ισορροπημένου διαιτολογίου που περιλαμβάνει ποικιλία τροφίμων ζωικής και φυτικής προέλευσης, καθώς και τροφές που ως συνοδευτικά, ενισχύουν την απορρόφησή του.
Καλές πηγές σιδήρου θεωρούνται όλα τα είδη κρέατος (κυρίως συκώτι, σπλήνα και μοσχαρίσιο κρέας), τα πουλερικά, τα ψαρικά (μπακαλιάρος, πέρκα, σολομός, τόνος, σαρδέλες, γαρίδες) και ο κρόκος του αυγού.
Τρόφιμα φυτικής προέλευσης όπως τα όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια, φάβα), οι ξηροί καρποί (φιστίκια, καρύδια, αμύγδαλα, κάσιους, πασατέμπος), τα ξηρά φρούτα (σταφίδες, δαμάσκηνα, σύκα, βερίκοκα), το σπανάκι, οι αγκινάρες και τα παντζάρια περιέχουν επίσης σίδηρο, αλλά το ποσοστό απορρόφησής του είναι μικρότερο από αυτό των ζωικών πηγών.
Για να ενισχύσετε όσο γίνεται περισσότερο την απορρόφηση του σιδήρου των παραπάνω τροφίμων, συνοδεύσετε τα με τρόφιμα που είναι πλούσια σε βιταμίνη C, όπως το πορτοκάλι, το γκρέιπφρουτ, οι φράουλες, οι πιπεριές, η ντομάτα, οι πατάτες, το μπρόκολο και ο χυμός λεμονιού.
Για τους εφήβους που έχουν ήδη αναπτύξει αναιμία, η θεραπεία ξεκινά με μια διατροφή πλούσια σε σίδηρο, αλλά επειδή αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό για τη διόρθωση της αναιμίας, μπορεί να χρειαστεί να λάβει και ένα συμπλήρωμα σιδήρου για κάποιους μήνες μετά από ιατρική γνωμάτευση.