0 Comments
Για τους περισσότερους καταναλωτές, τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας ακόμα και σήμερα μπορεί να θεωρούνται «κατώτερα» από τα μη καλλιεργημένα της ανοικτής θαλάσσης. Βάση για αυτή την πεποίθηση αποτελούν διάφοροι μύθοι αναφορικά με τον τρόπο διαβίωσης και διατροφής τους.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων ιχθυοκαλλιεργειών, που όμως δεν ισχύουν, καθώς εφαρμόζονται ανέκαθεν όλες οι κοινοτικές και διεθνείς οδηγίες. Τα Ελληνικά ιχθυοτροφεία σε μια διαδικασία εξέλιξης 30 χρόνων πάντα παρήγαγαν με όρους υγειονομικούς (HACCP ) και πιστοποιούνταν για την Καλή Παραγωγική Πρακτική τους με το Εθνικό σύστημα Πιστοποίησης AGROCERT από το 1993.
Ως εκ τούτου, είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι μελέτες καταδεικνύουν την πλούσια και ισάξια θρεπτικότητα των ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας έναντι των «άγριων», και μάλιστα ως προς την υψηλότερη περιεκτικότητά τους στα «καλά» ω-3 λιπαρά οξέα, γεγονός που οφείλεται στην διατροφή αλλά και στις συνθήκες διαβίωσης των ψαριών.
Οι ιχθυοτροφές στην εξέλιξη τους είναι πλήρως ισορροπημένες με σύσταση ανάλογη των διατροφικών συνηθειών, που θα είχε το κάθε ψάρι στο φυσικό του περιβάλλον, ώστε να είναι θρεπτικές και ποιοτικές και τελικώς το ψάρι ως τρόφιμο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του ανθρώπου. Το ιχθυάλευρο και το ιχθυέλαιο στα οποία βασίζονται οι ιχθυοτροφές, προέρχονται από ψάρια με αντίστοιχο προφίλ θρεπτικών ουσιών, όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, πρωτεΐνες και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Η πλήρης σύνθεση της ιχθυοτροφής είναι ελεγχόμενη με την προσθήκη βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ώστε να διατηρείται σταθερή η διατροφική αξία της για τα ψάρια και έτσι να διατηρούνται η υγεία, η θρεπτικότητα και οι οργανοληπτικές ιδιότητες των ψαριών.
Όσον αφορά τους «μύθους» για τα φάρμακα, συγκριτικά και με την παράγωγη άλλων ειδών ζώων, όπου ανάλογα με την νομοθεσία, μπορεί να χρησιμοποιούνται αυξητικοί παράγοντες ή φαρμακευτικές ουσίες για τον έλεγχο της αναπαραγωγής ή ακόμα και για την ταχύτερη ανάπτυξη, στην ιχθυοκαλλιέργεια δεν υπάρχει ανάγκη για χρήση τέτοιων ουσιών δεδομένου πως η φυσιολογία των ψαριών δεν επιτρέπει να «εκμεταλλευτεί» τέτοιες παρεμβάσεις.
Οι κυριότερες φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην ιχθυοκαλλιέργεια, έχουν να κάνουν με την πρόληψη και την προφύλαξη από ασθένειες και τη θεραπεία τους. Με τη χρήση εμβολίων και ανοσοενισχυτικών μειώνονται τα περιστατικά νόσου και ελαχιστοποιείται η ανάγκη για χρήση φαρμάκων. Όταν όμως απαιτηθεί, τότε γίνεται η κατάλληλη διάγνωση και θεραπευτική αγωγή με συνταγή και επίβλεψη Κτηνιάτρων. Σε κάθε περίπτωση, όπως και στα άλλα ζωικά είδη που προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο, σημείο κλειδί είναι η αυστηρή τήρηση του «χρόνου αναμονής» δηλαδή του απαιτούμενου χρόνου αποδρομής των φαρμάκων από το σώμα, ώστε να εξασφαλιστεί η πλήρης απουσία έστω και ίχνους τυχόν αντιβιοτικών από τη σάρκα των ψαριών και αυτό τεκμηριώνεται με τις αντίστοιχες αναλύσεις.
Τέλος, τα ψάρια της Ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας είναι πιστοποιημένα ασφαλή και πιο φρέσκα από άλλα που μπορεί να απαιτούνται μέρες μέχρι να φτάσουν στον καταναλωτή. Τα ψάρια αλιεύονται κατά βούληση και με την διαδικασία της «αλυσίδας θερμοκρασίας» το ψάρι αναλλοίωτο και ολόφρεσκο φτάνει σε ελάχιστο χρόνο στον πάγκο του σουπερ-μάρκετ ή του ιχθυοπωλείου. Επίσης, εκτρέφονται σε εγκεκριμένο και συμβατό για θαλάσσια καλλιέργεια, ελεγχόμενο περιβάλλον, υπό αυστηρές προδιαγραφές ποιότητας, ενώ επιβλέπονται σε όλα τα διαδοχικά στάδια παραγωγής.
Υπερτερούν έναντι οποιοδήποτε ανεξέλεγκτου αλιεύματος που δεν πληροί αυτές τις προϋποθέσεις και η πλειοψηφία των μονάδων αλίευσης είναι διαθέσιμες σε κάθε επίσκεψη από οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να ικανοποιήσει τις γνώσεις του στις ιχθυοκαλλιέργειες και να διαπιστώσει τον τρόπο παραγωγής αυτού του Ελληνικού προϊόντος.
Σύμφωνα με τις οδηγίες σήμανσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Ιανουάριο του 2002, κάθε ψάρι που πωλείται στην αγορά πρέπει να φέρει την εξής σήμανση (ετικέτα στο κιβώτιο ):
- Να αναγράφεται η εμπορική ονομασία του κάθε ψαριού
- Να αναγράφεται η επιστημονική ονομασία του είδους
- Να αναγράφεται η μέθοδος παραγωγής του, δηλαδή εάν προέρχεται από την ελεύθερη αλιεία ή εάν είναι προϊόν ιχθυοκαλλιέργειας
- Να αναγράφεται ο παραγωγός
- Στα προϊόντα ιχθυοκαλλιέργειας, να αναγράφεται η χώρα παραγωγής του, είτε αυτή είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε τρίτη χώρα
- Σε οβάλ σχήμα αναγράφεται ένα αριθμός που υπάρχει είτε στην ιστοσελίδα (site) του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είτε και της ΕΕ και με αυτό αναγνωρίζεται το συσκευαστήριο στο οποίο συσκευάζεται
Όπως καταδεικνύεται το ψάρι ιχθυοκαλλιέργειας είναι μια γευστική, θρεπτική και ασφαλής επιλογή για το καθημερινό μας τραπέζι ισάξιας ή ακόμα και ανταγωνιστικά ποιοτικής με τα μη καλλιεργημένα της ανοικτής θαλάσσης με σημαντικό κέρδος για την υγεία και την οικονομία μας.
Σχετικά άρθρα:
Τσιπούρα: ένας διατροφικός θησαυρός στο τραπέζι μας!
Τσιπούρα στον φούρνο με κόκκινο κρασί
Βιβλιογραφία:
Comparison of wild and cultured gilthead sea bream (Sparus aurata); composition, appearance and seasonal variations
International Journal of Science and Technology, 2002, vol. 37, pp. 477-484
Grigorakis K.; Alexis M.N.; Anthony Taylor K.D.*; Hole M.
Differences in tissue fatty acid composition between reared and wild sharpsnout sea bream, Diplodus puntazzo (Cetti, 1777)
British Journal Of Nutrition, November 2001, vol. 86, no. 5, pp. 617-622(6)
Rueda F.M.[1]; Hernαndez M.D.[1]; Egea M.A.[1]; Aguado F.[1]; Garcνa B.[1]; Martνnez F.J.[2]
