Αντίσταση στην Ινσουλίνη – Μέρος Β’ : Παθοφυσιολογία της αντίστασης στην ινσουλίνη

Αντίσταση στην Ινσουλίνη – Μέρος Β’ : Παθοφυσιολογία της αντίστασης στην ινσουλίνη

Comment Icon0 Comments
Reading Time Icon1 min read
Spread the love

Το δεύτερο στη σειρά άρθρο για την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Αντίσταση στην Ινσουλίνη – Μέρος Α’ : Φυσιολογική δράση της ινσουλίνης

Παθοφυσιολογία της αντίστασης στην ινσουλίνη

Σε αρχικό στάδιο τα β-κύτταρα του παγκρέατος αντιρροπούν την ινσουλινοαντίσταση των περιφερικών ιστών παράγοντας μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης προκειμένου να διατηρηθούν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης πλάσματος. Κατά συνέπεια η αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης οδηγεί σε υπερινσουλιναιμία.

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται εξάντληση των β-κυττάρων που προοδευτικά αποτυγχάνουν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του οργανισμού σε ινσουλίνη. Σταδιακά ακολουθεί σχετική έλλειψη ινσουλίνης, με αποτέλεσμα την εμφάνιση προδιαβήτη (IFG / IGT) ή / και σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (Εικόνα 4).

Εικόνα 4 Ινσουλινοαντίσταση και προοδευτική εμφάνιση προδιαβήτη * και διαβήτη τύπου ΙΙ

*(IFG: Διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας / IGT : Διαταραχών ανοχής γλυκόζης)

Η σταδιακά αναπτυσσόμενη σχετική έλλειψη ινσουλίνης έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη πρόσληψη και χρησιμοποίησή της γλυκόζης από τα μυϊκά κύτταρα, την ανεπαρκή καταστολή της ηπατικής παραγωγής γλυκόζης (νεογλυκογένεση) και την αύξηση της λιπόλυσης. Η αυξημένη λιπόλυση οδηγεί σε μαζική απελευθέρωση ελεύθερων λιπαρών οξέων στην κυκλοφορία και δυσλιπιδαιμία (Πίνακας 2).

Πινάκας 2 Μεταβολικές επιπτώσεις της υπερινσουλιναιμίας

Η ινσουλινοαντίσταση σχετίζεται με υπεργλυκαιμία νηστείας ή / και μεταγευματική υπεργλυκαιμία, αύξηση των τριγλυκεριδίων, ελάττωση της HDL-χοληστερόλης και αύξηση της LDL χοληστερόλης (αθηρογόνος δυσλιπιδαιμία).

Το μεταβολικό αυτό προφίλ ευνοεί την εμφάνιση της αθηρωματικής νόσου με απώτερες επιπτώσεις στην καρδιαγγειακή νοσηρότητα όπως η εμφάνιση στεφανιαίας νόσου, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, περιφερικής αποφρακτικής αρτηριοπάθειας κλπ.

Τέλος, η ινσουλινοαντίσταση σχετίζεται με αιμοδυναμικές διαταραχές καθώς παρατηρείται ελάττωση της σπλαγχνικής αγγειοδιαστολής και της ροής αίματος στο λιπώδη ιστό σε ασθενείς με προδιαβήτη και διαβήτη τύπου ΙΙ.

Διαβάστε επίσης:

Αντίσταση στην Ινσουλίνη – Μέρος Γ’ : Παχυσαρκία και ινσουλινοαντίσταση

Βιβλιογραφία:

1. Αντίσταση στην ινσουλίνη (Παθοφυσιολογία του Σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ) από μετεκπαιδευτικό πρόγραμμά e-learning Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης Διαβήτης : Από τη Θεωρία στην Πράξη

2. Η παθοφυσιολογία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ. Μήτρου Π. από Μυγδάλη Η.Ν. Στρατηγικές στο σακχαρώδη διαβήτη 2016 (33-53)

3. Παθογένεια της Μη Αλκοολικής Λιπώδους Νόσου Ήπατος (ΜΑΛΝΗ) και συσχέτιση με σακχαρώδη διαβήτη. Ντουράκης Σ.Π.από ΠΜΣ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης διαβήτης και Παχυσαρκία

4. Εκτίμηση της αντίστασης των ιστών στη δράση της ινσουλίνης. Μητράκου Α. από από ΠΜΣ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης διαβήτης και Παχυσαρκία

5. Μέθοδοι εκτίμησης ινσουλινοευαισθησίας. Σουλής Κ. Ελληνικά Διαβητολογικά Χρονικά 22, 2: 115 -121, 2009

6. Φαρμακευτική θεραπεία πριν την ινσουλίνη : Φάρμακα κατά της αντίστασης της ινσουλίνης από μετεκπαιδευτικό πρόγραμμά e-learning Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης Διαβήτης : Από τη Θεωρία στην Πράξη

7. Διγουανίδια – Μετφορμίνη. Μπούσμπουλας Σ. από ΠΜΣ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης διαβήτης και Παχυσαρκία

8. Θειαζολιδινεδιόνες – Πιογλιταζόνη. Νούτσου Μ από ΠΜΣ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης διαβήτης και Παχυσαρκία

9. Ο ρόλος της βιταμίνης D στο σακχαρώδη διαβήτη. Παπαζαφειροπούλου Α. και συν Επιστημονικά Χρονικά (2016) 21:(2):137-146

10. Άσκηση και σακχαρώδης διαβήτης. Χαλβατσιώτης Π.Γ. από ΠΜΣ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Σακχαρώδης διαβήτης και Παχυσαρκία

11. Κατευθυντήριες Οδηγίες Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρίας (2017)

Συντάκτης Άρθρου

Share this article

Related Posts