Ο μητρικός θηλασμός, η επαφή και η αγκαλιά, είναι μία από τις βασικές αρχές του attachment parenting, της μεθόδου ανατροφής των παιδιών με ενσυναίσθηση, άνευ όρων αποδοχή και άμεση ανταπόκριση σε όλες τις ψυχικές ανάγκες του παιδιού.
Για να πάει καλά όμως ο μητρικός θηλασμός, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχει υποστηρικτικό περιβάλλον η νέα μητέρα, η οποία προσπαθεί να ξαναβρεί τις ισορροπίες της στην επιλόχεια περίοδο και παράλληλα να θηλάσει και να προσφέρει ό,τι καλύτερο στο παιδάκι της.
Είναι πολύ σημαντικό να σταματήσουμε να αναπαράγουμε μύθους του τύπου: “Μπορεί να μην έχεις γάλα”, “Μήπως δεν χορταίνει”, “Δώσε πιπίλα να ηρεμήσει και να κοιμηθείς κι εσύ” ή “Άστο να κλάψει για να μάθει να κοιμάται”, μόνο υποστήριξη που δεν προσφέρουμε στην νέα μητέρα. Αυτό που βοηθάει αποτελεσματικά, είναι η νέα μανούλα να ενημερώνεται για το τι ισχύει και τι αποτελεί μύθος. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, προσπαθώντας οι εταιρείες με τα σκονογάλατα να κυριαρχήσουν στον χώρο, “ανάγκαζαν” τα μαιευτήρια να υιοθετήσουν διάφορες πρακτικές που υπονόμευαν την νέα μητέρα και την οδηγούσαν γρήγορα σε αποθηλασμό. Τώρα όλο και περισσότερες νέες μανούλες έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, όπου μπορούν να αναζητήσουν ασφαλείς και έγκυρες πηγές πληροφόρησης, όλο και περισσότεροι παιδίατροι γίνονται και σύμβουλοι θηλασμού, παρέχοντας σωστές και τεκμηριωμένες ιατρικά πληροφορίες, όλο και περισσότερες μανούλες θηλάζουν και γίνονται πρότυπα προς μίμηση για τις εν δυνάμει μανούλες.
Εξίσου σημαντικό, είναι ο πατέρας να είναι ουσιαστικά δίπλα στην νέα μητέρα. Συχνά όμως, έχει γαλουχηθεί με το πρότυπο της πατριαρχικής οικογένειας, όπου είναι ο κουβαλητής και συνεπώς η οικογένεια βασίζεται σε εκείνον για την επιβίωση, καθώς η μητέρα δε δουλεύει και έχει αφοσιωθεί στην ανατροφή των παιδιών. Μοιάζει σαν οι ρόλοι να είναι δοσμένοι από την αρχή, η γυναίκα να είναι αποκλειστικά στον ρόλο της μάνας, εγκαταλείποντας τη γυναικεία φύση της, κάτι που την πιέζει και ο πατέρας να καταλήγει παρατηρητής στην ίδια του την οικογένεια, καθώς τα περιμένει να είναι όλα στην εντέλεια μιας και η γυναίκα του δεν εργάζεται. Όταν δε, η γυναίκα εργάζεται, τότε ίσως τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα, καθώς πρέπει να ανταπεξέλθει και στον ρόλο της εργαζόμενης μητέρας.
Πολύ σημαντική λοιπόν, είναι η υποστήριξη της γυναίκας-μάνας από τον σύντροφο της σε πρακτικό, αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο. Αν έχει τη στήριξή του συντρόφου της, μπορεί πιο εύκολα να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και τις δυσκολίες της μητρότητας, ενώ μπορεί πιο αποτελεσματικά να διαχειριστεί επώδυνα και καταθλιπτικά συναισθήματα που ίσως προκύψουν. Τέλος, το σύστημα των συζύγων αν είναι υποστηρικτικό είναι πιο ενωμένο και απέναντι στα παιδιά πιο έτοιμο, ώστε και οι δύο γονείς να ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες τους και να θέσουν τις βάσεις για δημιουργία ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού.
αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: http://sizefxi.gr