0 Comments
Το ερώτημα μπορεί αρχικά να φαντάζει παράξενο, ωστόσο σε έναν πλανήτη, όπου τόσο η χρήση πλαστικών υλικών, όσο η παχυσαρκία αυξάνονται συνεχώς, αποτελώντας σημαντικά προβλήματα προς επίλυση, ίσως να υπάρχει χώρος για μια δεύτερη αξιολόγηση της πιθανής σχέσης τους.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας έχει κεντρίσει μια κατηγορία ουσιών, που ονομάζονται «ενδοκρινικοί διαταράκτες». Οι ουσίες αυτές έχουν χημική δομή παρόμοια με εκείνη των φυσικών ορμονών του οργανισμού και μπορούν να «μιμηθούν» τις φυσικές ορμόνες, ανατρέποντας έτσι τη φυσιολογική και ομαλή λειτουργία τους.
Σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα φαίνεται ότι οι ουσίες, οι οποίες υπάρχουν σε πλαστικά (ακόμα και σε πλαστικά που προορίζονται για χρήση σε τρόφιμα), συμπεριλαμβανομένης της δισφαινόλης Α και φθαλικών ενώσεων, παρεμβαίνουν στη διαδικασία σχηματισμού λιπώδους ιστού, μπορούν πραγματικά να «μπλοκάρουν» το μεταβολισμό μας, συμμετέχοντας έτσι στην αύξηση βάρους και τελικά στην εμφάνιση παχυσαρκίας
Η μελέτη συμπεριέλαβε 34 δείγματα από πλαστικά στην ανάλυση, εκ των οποίων τα 21 χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε σκεύη που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα (όπως μπουκάλια πόσιμου νερού, κεσεδάκια από γιαούρτι, ή δοχεία για φρούτα και λαχανικά, μεμβράνες τροφίμων κ.λπ.). Οι ερευνητές βρήκαν πάνω από 55.000 διαφορετικές χημικές ουσίες και κατάφεραν να αναγνωρίσουν τις 629 από αυτές. Μετά τις αναλύσεις που έγιναν, προέκυψε ότι ορισμένα πλαστικά προϊόντα περιείχαν γνωστές ουσίες που παρεμβαίνουν στον μεταβολισμό, ιδιαίτερα στη γονιμότητα και την ανάπτυξη, ενώ πλέον χάρη σε αυτή τη μελέτη, είναι πλέον υπεύθυνα και για την παρεμβολή τους στη λιπογένεση και, ως εκ τούτου, για την πιθανή αύξηση βάρους. Ανάμεσα σε αυτές τις ουσίες που ανιχνεύθηκαν, υπήρχαν οι φθαλικές ενώσεις και η δισφαινόλη Α, οι οποίες είναι γνωστές για τη δράση τους ως ενδοκρινικοί διαταράκτες, αλλά εντοπίστηκαν επίσης ουσίες που δεν ήταν γνωστές, αλλά ήταν εξίσου ικανές να διεγείρουν την ανάπτυξη λιποκυττάρων.
Εν ολίγοις, αυτό σημαίνει ότι τα πλαστικά που χρησιμοποιούνται σήμερα μπορεί να περιέχουν άγνωστες χημικές ουσίες που παρεμβαίνουν στον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας αποθηκεύει λίπος! Ως εκ τούτου, θα ήταν απαραίτητο να περιοριστεί η έκθεση όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτούς τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που αυξάνουν τον μεταβολικό κίνδυνο.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να περιορίσουμε την έκθεσή μας σε μικροπλαστικά;
Δυστυχώς, τα μικροπλαστικά υπάρχουν σε όλο το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του αέρα, του νερού και των τροφίμων. Ωστόσο:
- Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις μικροπλαστικών στην τροφική αλυσίδα φαίνεται να είναι στα ψάρια, ιδιαίτερα στα οστρακοειδή. Επομένως είναι καλό να περιορίσουμε την συχνή κατανάλωση οστρακοειδών, ειδικά από περιοχές αυξημένης μόλυνσης.
- Επιπλέον, ορισμένα πλαστικά μπορεί να διαρρεύσουν στα τρόφιμα από τη συσκευασία. Ο περιορισμός της χρήσης πλαστικών συσκευασιών τροφίμων είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να περιορίσει κανείς την πρόσληψη μικροπλαστικών και φυσικά να ωφελήσει το περιβάλλον.
- Völker, J., Ashcroft, F., Vedøy, Å., Zimmermann, L., & Wagner, M. (2022). Adipogenic activity of chemicals used in plastic consumer products. Environmental Science & Technology.
