Προστατεύοντας τον εαυτό μας στην κρίση του κορονοϊού: ‘Οταν το ατομικό πρόβλημα γίνεται συλλογικό!

Προστατεύοντας τον εαυτό μας στην κρίση του κορονοϊού: ‘Οταν το ατομικό πρόβλημα γίνεται συλλογικό!

Comment Icon0 Comments
Reading Time Icon1 min read
Spread the love

Είναι φυσιολογικό στην εποχή της κρίσης του κορονοϊού να βιώνουμε άγχος, πανικό, φόβο αλλά και μια αγωνία για την υγεία, την οικονομία και το μέλλον μας.

Οι καραντίνες για την αποφυγή διάδοσης ενός ιού πολύ συχνά έχουν ψυχολογική επίπτωση στους ανθρώπους (Brooks et. al., 2020) Στη ζωή μας τώρα νοιώθουμε ότι διακυβεύονται οι βασικές συναισθηματικές μας ανάγκες.

Η ανάγκη να νιώθουμε ασφάλεια, να έχουμε τον έλεγχο στη ζωή μας αλλά και μια σταθερή και προβλεπόμενη καθημερινότητα.

Καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Στη δύσκολη αυτή ΦΑΣΗ είναι εξίσου σημαντικό να προστατεύσουμε την ψυχολογική όπως και τη σωματική μας υγεία.

 

  • Συνοµιλούµε µε τον εαυτό µας µε κατανόηση και καλοσύνη. Ανιχνεύουµε και ονοµατίζουµε τα συναισθήµατά µας . Λ.χ. λέµε “φοβάµαι πολύ πως θα αρρωστήσω εγώ ή κάποιος δικός µου, είναι οκ να νιώθω έτσι”. Δεν προσπαθούµε να τα ξεχάσουµε, αλλά τα φυσιολογικοποιούµε.

 

  • Υπενθυµίζουµε στον εαυτό µας ότι οι δυσκολίες είναι κοινές για ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ και οι δράσεις αντιµετώπισης είναι παγκόσµιες.

 

  • Παρά τη δύσκολη περίοδο που διανύουµε, προσπαθούµε να εστιάσουµε σε θετικά σηµεία ή αποζητάµε θετικές εξελίξεις.

 

  • Σταµατάµε να κατηγορούµε, να ειρωνευόµαστε και να ενοχοποιούµε. Τώρα είναι η ώρα να προστατευτούµε και να προστατεύσουµε όπως υποθέτουµε ότι κάνουν οι στοργικοί γονείς.

 

  • Συµπεριφερόµαστε µε ενσυναίσθηση και ευγένεια στη συναναστροφή µας µε τους άλλους και αναβάλλουµε τη λήψη µεγάλων αποφάσεων τώρα.

 

  • Αναρωτιόµαστε τι έχουµε ανάγκη τώρα αλλά και πως µπορούµε να το καλύψουµε. Λ.χ. Η τωρινή κατάσταση µπορεί να φέρει στην επιφάνεια παλαιότερα συναισθήµατα ανασφάλειας, τότε καλό θα ήταν να αναζητήσουµε κάποιον/α να µας καθησυχάσει.

 

  • Κάνουµε διαλείµµατα από τη συνεχή ενηµέρωση. Ενηµερωνόµαστε µόνο δύο φορές την ηµέρα και ΜΟΝΟ από έγκυρες πηγές.

 

  • Εξασκούµε τεχνικές χαλάρωσης. Στο διαδίκτυο µπορούµε να βρούµε πολλές τέτοιες τεχνικές όπως διαφραγµατική αναπνοή και προοδευτική-µυική χαλάρωση.

 

  • Αυτοφροντιζόµαστε και δηµιουργούµε µια νέα κανονικότητα. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύουµε θετικά την αίσθηση ελέγχου που ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ έχουµε χάσει.

 

  • Θυµόµαστε ότι ο εγκλεισµός µπορεί να αυξήσει τους καυγάδες στις σχέσεις. Κάνουµε ένα βήµα πίσω και φιλτράρουµε τις αντιδράσεις µας.

 

  • Εστιάζουµε στις καταστάσεις που µπορούµε να ελέγξουµε! Λ.χ. µπορούµε να προσέχουµε την υγειινή µας και καθηµερινή φροντίδα και να διατηρούµε κατάλληλες αποστάσεις.

 

  • Επαναξιολογούµε τις προτεραιότητές µας και βρίσκουµε εναλλακτικούς τρόπους σύνδεσης µε τους άλλους. Πίνουµε “διαδικτυακό” καφέ και συνεχίζουµε να διασκεδάζουµε.

 

  • Θυµίζουµε στον εαυτό µας ότι αυτή η κρίσιµη περίοδος θα περάσει. Είναι σαν µια κακοκαιρία που ξέσπασε, και όπως όλες οι καταιγίδες θα έχει ΤΕΛΟΣ.

 

Στη συγγραφή του άρθρου συμμετείχαν επίσης η Δρ. Χριστίνα Βαλλιανάτου και η Δρ. Μαρία Παπαθανασίου. 

 

Βιβλιογραφία

Brooks, S., K., Webster, R., K., Smith, L., E., Woodland, L., Wessely, S., Greenberg, N., Rubin, G., J. (2020). The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence. The Lancet; 395: 912-20

Συντάκτης Άρθρου

Share this article

Related Posts