0 Comments
Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή πάθηση του μεταβολισμού των οστών, στην οποία παρατηρείται προοδευτική μείωση της πυκνότητας και της ποιότητας των οστών με συνέπεια να προκαλείται αυξημένος κίνδυνος κατάγματος. Παρά το αυξημένο ενδιαφέρον για τη διερεύνηση και θεραπεία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης στις γυναίκες μια άλλη ομάδα ατόμων, αυτή των ανδρών είχε παραμεληθεί από τους ερευνητές.
Ωστόσο, έχει πλέον αποδειχτεί την τελευταία δεκαετία ότι το 20% των σπονδυλικών καταγμάτων και το 30% των καταγμάτων στο ισχίο εκδηλώνονται στον ανδρικό πληθυσμό, επιφέροντας σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα.
Επιδημιολογία
Ο ακριβής αριθμός των ανδρών που πάσχουν από οστεοπόρωση παραμένει άγνωστος γιατί υπάρχουν λίγες επιδημιολογικές μελέτες, με μικρό αριθμό ασθενών, ενώ ελάχιστες περιλαμβάνουν άνδρες ηλικίας μεγαλύτερης από 80 έτη. Στην Dubbo study ο επιπολασμός της οστεοπόρωσης ήταν 27% στις γυναίκες και 11% στους άνδρες με γραμμική αύξηση και στα δύο φύλα με τη γήρανση.
Ποιές είναι οι αιτίες της ανδρικής οστεοπόρωσης;
Στην παγκόσμια βιβλιογραφία αναφέρεται πως το 30-60% των ανδρών με σπονδυλικά κατάγματα είχαν κάποιο β΄παθές αίτιο. Τα συχνότερα αίτα οστεοπόρωσης στους άνδρες είναι η υπερκορτιζολαιμία, ο υπογοναδισμός και η κατάχρηση οινοπνεύματος, ενώ στο 50% των ασθενών θεωρείται ιδιοπαθής χωρίς να αναγνωρίζεται κάποιο εμφανές αίτιο.
Άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το γήρας, το κάπνισμα, η έλλειψη βιταμίνης D και η χρόνια ακινητοποίηση, ενώ στις πιο πολλές περιπτώσεις συνυπάρχουν περισσότεροι του ενός παράγοντες.
Πώς εκδηλώνεται η νόσος;
Η ανδρική οστεοπόρωση αποτελεί ένα τεράστιο θέμα υγείας καθώς φαίνεται πως ο επιπολασμός της συνεχώς αυξάνεται. Συχνά η νόσος παραμένει αδιάγωστη και πρώτη εκδήλωσή της αποτελεί το κάταγμα. Τα πιο συχνά ειναι τα κατάγματα του ισχίου τα οποία εμφανίζουν σημαντική θνησιμότητα μιας και στους 6 μήνες μετά την εκδήλωσή τους η θνησιμότητα κυμαίνεται από 18-34%. Επιπλέον, επηρρεάζουν δυσμενώς την ποιότητα ζωής των ανδρών, επιδημιολογικές μελέτες έχουν αποδείξει πως μόνο το 21% των ανδρών που έχουν υποστεί κάταγμα ισχίου είναι πλέον ανεξάρτητοι και επιστρέφουν πλήρως στις κοινωνικές δραστηριότητές τους.
Σημαντικές είναι επίσης και οι επιπτώσεις των σπονδυλικών καταγμάτων μιας και συνοδεύονται από βασανιστικό πόνο, σημαντική δυσκαμψία και περιορισμούς στην κίνηση, ενώ το ½ των ασθενών έχουν ανάγκη από καθημερινή χρήση αναλγητικών τουλάχιστον 6 μήνες μετά από την εμφάνιση του κατάγματος. Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται στη διεθνή βιβλιογραφία η τάση να μελετηθούν οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της οστεοπόρωσης στον ανδρικό πληθυσμό αφού συνδέεται με εκδηλώσεις άγχους και κατάθλιψης περιορίζοντας τον κοινωνικό ρόλο των πασχόντων.
Ποιά είναι η κλινική προσέγγιση ενός οστεοπορωτικού άνδρα;
Η αρχική προσέγγιση του κλινικού γιατρού περιλαμβάνει τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού (φάρμακα, τρόπος ζωής, κάπνισμα, γενετικά νοσήματα), το βιοχημικό έλεγχο οστικού μεταβολισμού και τη διενέργεια οστικής πυκνομετρίας ισχίου και σπονδυλικής στήλης. Στόχος είναι αφ΄ενός να επιβεβαιωθεί η παρουσία της νόσου, αφ΄ετέρου να αναγνωριστεί η ακριβής αιτία ώστε να εξατομικευθεί η θεραπευτική προσέγγιση.
Πολύ σημαντικό θέμα για την πρόληψη και αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης είναι η διόρθωση των καταστάσεων εκείνων που συμβάλλουν στην οστική απώλεια (έλλειψη βιταμίνης D, υπογοναδισμός, νεφρική νόσος).
Επίσης οι άνδρες με αθλητική συμπεριφορά επιτυγχάνουν μεγαλύτερη κορυφαία οστική μάζα και έχουν θετικές επιπτώσεις στη μυική ισχύ διατηρώντας την ισορροπία και μειώνοντας τον κίνδυνο πτώσεων. Τέλος η πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D στους άνδρες ηλικίας μεγαλύτερης από 65 έτη είναι καθοριστικής σημασίας αφού συμβάλλει στη μείωση της ηλικιοεξαρτώμενης οστικής απώλειας. Στις περιπτώσεις που κρίνεται αναγκαίο ο θεράπων ιατρός επιλέγει τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής στους άνδρες για την επιβράδυνση απώλειας της οστικής μάζας με στόχο την αύξηση της αντοχής των οστών και μείωση του κινδύνου για καταγμα.
Συμπερασματικά, έχει πλέον αποδειχτεί πως η οστεοπόρωση επηρρεάζει σε παγκόσμιο επίπεδο και τον ανδρικό πληθυσμό και αποτελεί μια εξαιρετικά ύπουλη νόσο. Η πληροφόρηση του ανδρικού κοινού, η έγκαιρη αναγνώριση των παραγόντων κινδύνου και η εξατομίκευση της θεραπείας αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους για την προστασία και βελτίωση της ποιότητας ζωής των οστεοπορωτικών ανδρών.
