0 Comments
Εδώ και πολλά χρόνια η Παγκόσμια μέρα Διατροφής – Επισιτισμού αποτελεί μέρα ορόσημο στη προσπάθεια καταπολέμησης της πείνας και του υποσιτισμού στο Πλανήτη.
Και μπορεί στο πέρασμα των χρόνων το κεντρικό μήνυμα και στόχος της ημέρας να παραμένει ο ίδιος, έχει αλλάξει πλέον σημαντικά το πλαίσιο και τα πεδία δράσης .
Στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, η μάχη δίνονταν στις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες. Εκεί που η παραγωγή τροφής ήταν προβληματική αν όχι αδύνατη και η επάρκεια της βασίζονταν στην βοήθεια από άλλες χώρες. Το πρόβλημα ήταν μακρινό, η λύση του έπρεπε να εστιαστεί σε τοπικό επίπεδο και οι λέξεις πείνα, υποσιτισμός, επάρκεια τροφής, ήταν ξένες για την πραγματικότητα του ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Η κλιματική αλλαγή είναι ένα Παγκόσμιο φαινόμενο. Συμβάντα στο δικό μας κόσμο, στη καθημερινότητα που ζούμε, έχουν μακροχρόνια επίδραση στο μέλλον όλου του πλανήτη. Έχουμε πλέον πολύ καλά κατανοήσει μέσα από ποιους μηχανισμούς, πως γεγονότα φαινομενικά ασήμαντα και άσχετα μεταξύ τους, αλληλεπιδρούν σε ευρύτερη κλίμακα και δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις για το μέλλον μας.
Παράγουμε πολύ περισσότερα τρόφιμα από αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε. Στο πιάτο μας φτάνει τελικά ένα μόλις κλάσμα της παγκόσμιας παραγωγής. Άλλα δεν εμφανίζονται καν στις προθήκες των καταστημάτων μιας και δεν πληρούν τα αισθητικά – οπτικά πρότυπα μας, άλλα παραμένουν αδιάθετα στα ράφια και άλλα “τερματίζουν” τη διάρκεια τους στο ψυγείο ή στα ράφια μας.
Στο πολύ πρόσφατο παρελθόν νοιώθαμε ενοχές γιατί πετάγαμε φαγητό στα σκουπίδια που δεν θα κατανάλωνε κάποιος που το έχει ανάγκη και δεν είχε πρόσβαση σε αυτό. Σήμερα το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι η παραγωγή τροφής μέσα από τη υπερεκμετάλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών οδηγεί σε εξάντληση των φυσικών πόρων.
Η παραπέρα προβληματική διαχείριση των απορριμμάτων, η λάθος διαχείριση της τροφής, οι κακές διατροφικές συμπεριφορές, η εντατικοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής επεκτείνει το πρόβλημα. Μπορεί χρόνο με το χρόνο να λύνουμε το επισιτιστικό πρόβλημα, να έχουμε πλεόνασμα τροφής για να θρέψουμε το παγκόσμιο πληθυσμό αλλά σύντομα στο κοντινό μέλλον δεν θα έχουμε γη και φυσικούς πόρους για να το κάνουμε.
Απαιτούνται πολλές και συστηματικές προσπάθειες…
…για να αντιστραφεί η πορεία αυτή. Και όσο και να φαντάζουν γιγάντιες μπροστά στο μέσο άνθρωπο, η αλήθεια είναι ότι όλες έχουν αφετηρία αυτόν. Τίποτα δεν θα αλλάξει σε συλλογικό, παγκόσμιο επίπεδο αν δεν αναθεωρήσουμε ατομικά αλλά και οικογενειακά τον τρόπο που χειριζόμαστε τη τροφή και διαμορφώνουμε τις απλές καθημερινές μας συνήθειες. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί αν γίνει ο καθημερινός ήρωας σωτήρας του πλανήτη.
- Οργανώνοντας πιο αποδοτικά το πρόγραμμα του φαγητού επιλέγοντας απλά γεύματα με εποχιακά, τοπικής παραγωγής τρόφιμα και υλικά, χωρίς μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα.
- Αγοράζοντας τρόφιμα και υλικά που θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή των γευμάτων μας χωρίς να πεταχτούν ή ξεμείνουν και “λήξουν” στα ψυγεία ή στα ράφια μας.
- Επιλέγοντας και χρησιμοποιώντας τρόφιμα και πρώτες ύλες που δεν θα επιλεγούν με βάση την εικόνα τους αλλά το θρεπτικό τους περιεχόμενο.
- Διαμορφώνοντας μια πιο “συνεκτική” και επαρκή διατροφή με βάση όχι μόνο τη γευστική ικανοποίηση αλλά τη θρέψη.
- “Ανακυκλώνοντας” και χρησιμοποιώντας τα υπόλοιπα των φαγητών μας μειώνοντας τα απόβλητα και τα καθημερινά μας σκουπίδια
- Με καλύτερη διαχείριση των συνολικών οικιακών απορριμμάτων και ορθολογικότερη απόρριψη τους.
- Συμμετέχοντας σε δράσεις άσκηση πίεσης προς τοπικές αρχές και φορείς προωθώντας αιτήματα φιλικής προς το περιβάλλον διαχείρισης των σκουπιδιών.
Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν μικρά σε ατομικό ή σε συλλογικό επίπεδο. Αν όμως κάθε σπίτι δράσει διαφορετικά από ότι τώρα τότε και ο όγκος της τροφής που καταναλώνεται θα μειωθεί αλλά και ο όγκος των οργανικών οικιακών απορριμμάτων θα συρρικνωθεί σημαντικά.
Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης και η δράση του να είναι αυτή που θα οδηγήσει στο 2030. Σε ένα κόσμο χωρίς πείνα, με επάρκεια τροφής γα όλους αλλά το κυριότερο με μέλλον για τα παιδιά μας.
