Ας δούμε μία όμορφη ιστορία για το θηλασμό!
Απόγευμα Δευτέρας και κάθομαι στο γραφείο περιμένοντας μία μαμά να έρθει. Όλα τα χρόνια που έχω αυτόν τον χώρο, έχω ακούσει διάφορες ιστορίες γυναικών που γίνονται μητέρες, πώς βίωσαν τον γονεϊκό ρόλο και την μητρότητα, αν είχαν υποστήριξη από το περιβάλλον τους και επαρκή γνώση, ώστε να καταφέρουν να θηλάσουν. Η συγκεκριμένη όμως ιστορία που επρόκειτο να ακούσω θα με συγκλόνιζε και θα με συγκινούσε τόσο, ώστε να το εξωτερικεύσω και στην ίδια.
Η εγκυμοσύνη, η γέννα και το ταξίδι του θηλασμού για κάποιες γυναίκες ξεκινούν και εξελίσσονται τόσο όμορφα και ομαλά, όπου μπορούν να το χαρούν και να αποτελεί μια υπέροχη εμπειρία για εκείνες. Για άλλες όμως γυναίκες η τύχη δεν είναι τόσο ευνοϊκή και όλο αυτό το ταξίδι γίνεται με πολύ πόνο και πολύ ψυχική φθορά. Μια τέτοια ιστορία μου διηγήθηκε και αυτή η γυναίκα και τη θαύμασα πραγματικά για τη θέληση, την επιμονή της και την ψυχική της δύναμη. Με ένα ιστορικό αποβολών και μάλιστα σε συγκεκριμένη εβδομάδα κύησης (31η εβδομάδα), η συγκεκριμένη εγκυμοσύνη δεν ξεκινούσε και με τους πιο ευχάριστους οιωνούς. Πολλές επιπλοκές από τους πρώτους κιόλας μήνες την ανάγκασαν να παραμένει ξαπλωμένη, ενώ όταν πλησίαζε στην συγκεκριμένη εβδομάδα, έπρεπε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο.
Έπειτα από μια τραυματική παραμονή σε ένα δωμάτιο με ακόμα 5 έγκυες, οι οποίες είχαν αντίστοιχα ή ακόμα πιο δύσκολες εγκυμοσύνες, βίωσε το ενδεχόμενο μιας άμεσης γέννας ως μια διέξοδο για να φύγει από το τοξικό περιβάλλον εκείνου του δωματίου. Η ψυχολογική υποστήριξη και το καλό περιβάλλον είναι καίριας σημασίας για μια έγκυο γυναίκα και όταν αυτό δεν υπάρχει, τότε μπορεί και να μην το αντέξει η γυναίκα και να το σωματοποιήσει. Αυτό συνέβη και σε αυτή την μητέρα, η οποία όταν μεταφέρθηκε σε αυτό το δωμάτιο, άρχισε να έχει πόνους απίστευτους και συσπάσεις. Οι πιο τραυματικές μέρες της ζωής της είχαν περάσει την στιγμή που αποφάσισε το ιατρικό προσωπικό ότι είχε έρθει η ώρα της γέννας, αλλά δυστυχώς την σημάδεψαν βαθιά.
Μετά την γέννα αρχίζει το ταξίδι του θηλασμού, όπου στην περίπτωση αυτής της μανούλας ήταν ένα αξιέπαινο κατόρθωμα. Για τις 40 μέρες νοσηλείας του μωρού στην ΜΕΝΝ, αντλούσε και πήγαινε το γάλα της κάθε 2 ώρες. Είχε μετακομίσει απέναντι από το νοσοκομείο και με την πολύτιμη βοήθεια και στήριξη της μητέρας και του συζύγου της, ξεκίνησε έναν μαραθώνιο αντλήσεων, αποστειρώσεων, άμεσης μεταφοράς του μητρικού γάλακτος στη μονάδα νεογνών και πάλι από την αρχή. Για 20 μέρες δεν μπορούσαν να την διαβεβαιώσουν οι γιατροί αν θα κατάφερνε το μωράκι της να επιβιώσει, ώσπου έγινε το θαύμα και μπόρεσε να το πάρει για πρώτη φορά το μωρό της αγκαλιά! Η πιο έντονη και δυνατή στιγμή ντύθηκε και πάλι με ενοχές, καθώς την επόμενη μέρα είχε κολλήσει κάποιο μικρόβιο και ένας νέος γολγοθάς ξεκίνησε.
Όταν κατάφερε να πάρει το μωρό σπίτι, οι αντλήσεις συνεχίζονταν με αμείωτους ρυθμούς, καθότι το βρεφάκι ήταν πολύ μικρούλι για να καταφέρει να θηλάσει. Το πείσμα όμως και η θέληση της μανούλας την δικαίωσαν αργότερα. Για 7 μήνες αντλούσε αποκλειστικά και το μωράκι της δεν είχε πιει ούτε 1 σταγόνα ξένο γάλα, μέχρι που εκεί που είχε αρχίσει να εξαντλείται από τις αντλήσεις, το μωρό της έπιασε το στήθος και άρχισε να θηλάζει! Το ταξίδι θηλασμού τους κράτησε τελικά 20 μήνες, με το γαλατάκι της μανούλας να αποτελεί ίσως το πιο δυνατό στοιχείο που το βοήθησε να κρατηθεί στη ζωή.
Αξίζει να ενημερωθούν νέες μανούλες και εγκυούλες και να βοηθηθούν να προσφέρουν στα παιδιά τους το πολυτιμότερο αγαθό που μας χάρισε η φύση! Ακόμα και 1 σταγόνα μητρικού γάλακτος είναι δώρο ζωής!
αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: http://sizefxi.gr